شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آن یار کز او خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود
«حافظ»

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوناگون

(ص مر.) رنگارنگ، مختلف.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.