شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز            شه اندر زمان رزم را كرد ساز

         سراپرده از شهر بيرون كشيد            سپه را همه سوى هامون كشيد

         سپاهى كه خورشيد شد ناپديد            چو گرد سياه از ميان بردميد

         نه دريا پديد و نه هامون و كوه            زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

         همى راند لشكر بران سان دمان            نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

  شاهنامه فردوسی - زادن منوچهر از مادرش‏
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در رهگذر مسجد، از مصطبه بگذشتم
رندی به کفم برزد دامن که مرو ز اینجا
«سلمان ساوجی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوشه گیر

(~.) (اِفا.) خلوت نشین، زاهد.

دیدگاهتان را بنویسید