شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم
«حافظ»

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى گرشاسپ

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوشزد

(زَ) (اِمص.) یادآوری، تذکر دادن، خاطرنشان ساختن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.