شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

حیرت مباد پردهٔ بینایی کسی!
در وصل، انتظار خبر می‌بریم ما
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوراندن

(دَ) (مص م.)
۱- درهم و برهم کردن (نخ و ابریشم و مانند آن را).
۲- آشفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.