شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اگر رفتم ز دنياي شما، ديوانه‌اي کمتر
ور اين کاشانه ويرانه گشت، حسرت‌خانهاي کمتر
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گنجشک روزی

(~.) (ص.) کنایه از شخص بینوا، کم درآمد یا بی نصیب از نعمت‌های مادی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.