شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ما را به سرا پردهٔ قربت که دهد راه
برصدر سلاطین نتوان یافت گدا را
«خواجوی کرمانی»

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گم گشتن

(~. گَ تَ) (مص م.) گم شدن، گم گردیدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.