شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

منزل حافظ کنون بارگه پادشاست
دل بر دلدار رفت جان بر جانانه شد
«حافظ»

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گلغنده

(گُ غَ دِ) (اِمر.) پنبه زده شده و گلوله کرده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.