شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - داستان ضحاك با كاوه آهنگر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تو هم با سروبالایی سری داری و سودایی
کمند آرزو برجان من تنها نمی‌افتد
«رهی معیری»

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گزیده

(گَ دِ) (ص مف.) نیش خورده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.