شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رندی حافظ نه گناهیست صعب
با کرم پادشه عیب پوش
«حافظ»

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گروهان

(گُ) (اِ.)
۱- جِ گروه ؛ گروه‌ها، دسته‌ها.
۲- در اصطلاح ارتش یک دسته سرباز از ۱۴۰ تا ۱۷۰ نفر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.