شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی
شد که بازآید و جاوید گرفتار بماند
«حافظ»

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گرگ

(گُ) [ په. ] (اِ.) جانوریست پستان دار و گوشت خوار شبیه سگ اما بسیار خطرناک و وحشی با رنگ سفید، خاکستری، خرمایی و صدایی زوزه مانند. ؛ ~ باران دیده کنایه از: آدم باتجربه و کهنه کار.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.