شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز            شه اندر زمان رزم را كرد ساز

         سراپرده از شهر بيرون كشيد            سپه را همه سوى هامون كشيد

         سپاهى كه خورشيد شد ناپديد            چو گرد سياه از ميان بردميد

         نه دريا پديد و نه هامون و كوه            زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

         همى راند لشكر بران سان دمان            نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

  دیوان حافظ - مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از دشمن و از دوست گریزیم و عجب نیست
سرگشته نسیم از گل و از خار گریزد
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گردن خاریدن

(~. دَ) (مص ل.) عذر آوردن، بهانه آوردن.

دیدگاهتان را بنویسید