شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سینهٔ کس نشناسم به جهان
که در آن سینه تقاضای تو نیست
«انوری»

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گذاردن

(گُ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- گذاشتن، نهادن.
۲- طی کردن، سپردن.
۳- منعقد کردن، برقرار کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.