شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - بند كردن فريدون ضحاك را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای توانگر مفروش این همه نخوت که تو را
سر و زر در کنف همت درویشان است
«حافظ»

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گپ زدن

(گَ. زَ دَ) (مص ل.) سخن گفتن، حرف زدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.