شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - هفت خوان رستم

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بیا ای شیخ و از خمخانه ما
شرابی خور که در کوثر نباشد
«حافظ»

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ابتلال

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- تر شدن.
۲- خوب شدن حال پس از بیماری و سختی.
۳- چاق شدن پس از نزاری.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.