رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(لِ) (اِ.) بچه گاو، گاوی که هنوز بالغ نشده‌است.
(فَ) از جانوران اهلی و علف خوار که گوشت و پوست و شیرش مورد استفاده انسان است.
(پَ) [ په. ] (اِمر.) نک گوسفند.
(اِ.)
۱- عضو شنوایی.
۲- گوشه، زاویه. ؛ ~از چیزی گرفتن آن چیز را ترک کردن، به آن چیز بی توجهی کردن. ؛ ~ کسی بدهکار نبودن کنایه از: به حرف دیگران توجهی نکردن.
(گُ) (اِ.) در آیین زردشتی، ایزد نگهبان چارپایان ؛ و نام روز چهاردهم از هر ماه خورشیدی.
(بِ دَ) (ص مر.) منتظر، انتظارکش.
(بُ دَ) (مص م.) (عا.) با حیله و نیرنگ از کسی پول گرفتن.
(بِ. زَ)(ص مر.) منتظر، مترصد، آماده عمل.
(خَ) (ص.) صدای آزاردهنده.
(تَ) (مص ل.) متوجه بودن، مراقب بودن.
(اِمر.) صدف، غلاف صدف.
(نِ دَ) (مص م.) سخن شنیدن، متوجه شدن.
(کُ) (اِمر.) میله‌ای کوچک و باریک که بر سر آن پنبه پیچیده‌اند و برای پاک کردن گوش به کار می‌رود.
(دَ) (مص م.) تنبیه کردن.
(کَ دَ) (مص ل.)
۱- شنیدن.
۲- توجه کردن، پذیرفتن.
(کِ دَ) (مص ل.) کنایه از: توجه نکردن، اهمیت ندادن.
(گِ رِ تَ)(مص م.)(عا.)
۱- گوش دادن، توجه کردن.
۲- پند کسی را پذیرفتن.
(اِ.) رؤیا، خواب.
(اِ.) افشره انگور، شیره انگور.
(نِ) (اِ.) گوشه، کمینگاه.
