رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(چَ دَ) (مص م.) نک چرانیدن.
(چَ دَ) (مص م.) علف خورانیدن به حیوانات.
(چَ) (اِمر.) جای چریدن حیوانات علفخوار.
(چَ) [ په. ] (ص.) روغن دار، روغن آلود، روغنی.
(~. تَ) (ص مر.) کسی که اعمال نیکش بر اعمال بدش فزونی دارد.
(~. زَ) (ص مر.)
۱- شیرین زبان.
۲- چاپلوس.
(~. زَ)(حامص.)
۱- شیرین زبانی.
۲- چاپلوسی.
(~. دَ)(ص مر.)۱ - چابک.
۲- ماهر، زبردست.
(~. دَ) (حامص.)
۱- چابکی.
۲- مهارت.
(چَ بِ) [ په. ] (اِ.) = چربیش: پیه سوختنی، چربی.
(چَ بَ یا بِ) (اِ.) = چربک. چربی. چربو:
۱- کاغذ چرب و تنک که نقاشان بر روی صفحه تصویر و طرح گذارند و با قلم مو صورت و نقش آن را بردارند.
۲- پرده‌ای که بر روی شیر بندد؛ قیماق.
(چَ) (اِمر.) چربی.
(چَ بَ) (اِ.)
۱- نوعی نان روغنی.
۲- سرشیر.
(چَ بَ یا چُ بَ) (اِ.) دروغ، بهتان.
(چَ) [ په. ] (اِمر.)
۱- (اِمص.) پیه.
۲- ماده روغنی که روی آبگوشت جمع می‌شود.
۳- سرشیر، قیماق.
۴- (مص ل.) به ملایمت رفتار کردن، مهربانی نمودن.
(چَ دَ) (مص ل.)
۱- سنگین تر شدن چیزی بر چیز دیگر از حیث وزن.
۲- چیره شدن کسی بر دیگری.
(چُ) (اِ.) خواب سَبُک، حالت بین خواب و بیداری.
(چُ کِ) [ روس. ] (اِ.) = چتکه: ابزاری است برای محاسبه و آن چهارچوبی است دارای تعدادی میله که هر میله خود دارای تعدادی مهره‌است که به وسیله آن عمل جمع و تفریق را انجام می‌دهند. البته ...
(~.) (اِ.)
۱- هر وسیله مدور که حرکت دورانی داشته باشد و حول محور خود بچرخد مانند چرخ دوچرخه یا چرخ اتومبیل.
۲- هر دستگاهی که با گردش دور محوری کار کند مثل چرخ دولاب، چرخ عصاری. ؛~ خیاطی دستگاه ...
(چَ) [ په. ] (اِ.)۱ - کنایه از: آسمان.
۲- نوعی کمان سخت. ؛~ کسی لنگ زدن (کن.) با مشکل و دشواری مواجه شدن.
