رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(پَ. تُ. کَ دَ)(مص ل.) کناره کردن از کاری.
(~. دَ) (مص م.)
۱- به کسی سود رساندن، یاری کردن.
۲- نزدیکی کردن.
۳- کناره گرفتن.
(~. زَ دَ) (مص ل.) برابری کردن با کسی.
(~. نَ دَ) (مص ل.) خوابیدن، دراز کشیدن.
(~. نِ گَ. تَ)(مص ل.)دوری ک ردن، احتراز کردن.
(پَ لَ) (ص نسب. اِمر.)
۱- دلیر، شجاع.
۲- نیرومند.
(~. پَ بِ)(اِمر.) پهلوان دروغین.
(پَ لَ) (حامص.)
۱- دلیری، قهرمانی.
۲- مقام و رتبه پهلوان.
(~.) (ص مر.) صاحب مال، دارای مکنت.
(~.) (اِمر.)
۱- پهلو، جنب.
۲- کنار.
(~. گِ رِ تَ)(مص ل.) کناره گرفتن، در ساحل ایستادن کشتی.
(پَ لَ) (ص نسب.)
۱- پارتی، از قوم پارت.
۲- پادشاهی، سلطنتی.
۳- پهلوانی، قهرمانی.
۴- نام خط و زبان ایرانیان در زمان اشکانیان و ساسانیان.
۵- آهنگی است در موسیقی قدیم.
۶- نوعی سکه طلا با نقش پادشاهان پهلوی (آخرین سلسله پادشاهی در ایران).
(~. مِ) (اِمر.) کتاب یا نوشته به زبان و خط پهلوی.
(پَ مَ زَ) (اِ.) خارپشت.
(پَ هَ) (اِ.) = پهنه: شیری که به سبب مهربانی در پستان مادر طغیان کند، پهنه.
(پَ)(ص نسب.)۱ - فراخ، گشاد.
۲- عریض، پهناور.
۳- مسطح.
(پِ هِ) (اِ.) سرگین چهارپایان. ؛ ~ بار کسی نکردن کنایه از: کوچکترین ارزش و اهمیتی برای آن کس قایل نشدن.
(پَ. کَ دَ)(مص م.)
۱- وسیع کردن، پهناور ساختن.
۲- گستردن.
(پَ) [ په. ] (اِ.)
۱- فراخی، گشادی.
۲- عرض.
(پَ نِ) (اِ.)
۱- بوزینه، میمون.
۲- کلوچه روغنی.
