رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(پَ مَ دِ) (ص مف.)
۱- خودسر و نافرمان.
۲- فرزند عاق شده.
(پَ مَ) (اِ.) انتظار، امید. پرمور و برمر نیز گویند.
(پُ مَ نِ) (ص مر.)
۱- خردمند.
۲- ارجمند، پُرمایه.
۳- مغرور، متکبر.
(پِ مَ گَ) [ فر. ] (اِ.) ماده‌ای شیمیایی ا ست با نام پرمنگنات پتاسیم، بنفش تیره و حلال در آب. در پزشکی برای شست و شو و ضدعفونی زخم‌ها و در منزل برای گندزدایی سبزی‌ها و میوه‌ها مورد ...
(پِ مَ یا مِ) (اِ.) = پرمهه: کاهلی در کارها.
(پَ دَ) (مص م.) فرمودن.
(پَ رَ) (اِ.)
۱- دیبای منقش و لطیف.
۲- پل، مرز.
(پَ رَ) (ق.) گذشته، پیشین.
(~.) (اِ.) نک پروین.
(پَ) (اِ.) لباس لطیف و منقش.
(پَ رَ) [ په. ] (اِ.)
۱- حریر ساده، ابریشم بی نقش.
۲- شمشیر، شمشیر جوهردار.
(پَ رَ. وَ) (ص مر.) شمشیر جوهردار، تیغ آب داده.
(پَ رَ) (اِ.) تیماج، سختیان، تسمه یا کمربند که از تیماج درست کنند.
(پَ رَ دِ) (ص فا.) هر جانوری که می‌پرد، مرغ، طیر. ج. پرندگان.
(پَ رَ) (ق مر.) شب گذشته، پریشب.
(پَ رَ دَ) (اِ.) پشته، تل.
(پَ رَ دِ) (اِ.) جِ پرنده ؛ رده بزرگی از شاخه ذی فقاران که خون گرمند و بدنشان دارای حرارت ثابتی است و اندام‌های جلو آن‌ها به علت پرواز در هوا به صورت بال درآمده و بدنشان نیز پوشیده از ...
(پَ رَ دِ) [ پرند + ین، پس. نسبت = پرندینه ] (ص نسب.) آن چه از پرند درست کنند، هر چه از حریر سازند، پرندینه.
(پَ رَ) (ص نسب.) ابریشمی.
(~. بَ) (ص.) نازک اندام، لطیف بدن.
