رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(پَ گَ دِ) (ص مف.) پراگنده.
(پُ) (ص مر.)
۱- ورم کرده.
۲- کنایه از: مغرور، متکبر.
(~. شُ دَ)(مص ل.)
۱- ورم کردن.
۲- م غرور گشتن.
(پَ) (اِ.)
۱- خانه تابستانی.
۲- بالاخانه.
(پُ) (ص.) دارای فایده زیاد.
(پَ) (ص.) (عا.)
۱- بی معنی، مزخرف.
۲- منحرف.
(پِ.) (اِ.) (عا.) اسباب خرده و ریزه متفرقه.
(پَ تُ پَ) (ص مر.)
۱- پراکنده، پخش و پلا.
۲- بیهوده، چرند و پرند.
(~. شُ دَ) (مص ل.) پراکنده شدن، متفرق شدن.
(~. گُ تَ) (مص ل.) سخن بیهوده گفتن.
(پَ. کَ دَ) (مص م.)
۱- دور انداختن.
۲- فکر کسی را منحرف کردن.
(پُ) (ص مر.)
۱- پرپیچ و شکن.
۲- چیزی که سخت تافته شده‌است.
(پَ) (ص.)
۱- انداختن، پرت کردن.
۲- پرش.
۳- پرتو.
(~. بُ تَ) (ص مر.) نیرومند پرطاقت.
(پُ بْ) [ فر. ] (ص.) ویژگی دستگاه یا وسیله‌ای که بتوان آن را با دست حمل کرد، دستی. (فره).
(پَ) (ص نسب.)
۱- پرتاب شده.
۲- تیری که آن را نتوان بسیار دور انداخت.
۳- کماندار، تیرانداز.
(پُ رِ) [ فر. ] (اِ.) طرح صورت، نقاشی چهره.
(پُ رُ تِ) [ انگ. ] (اِ.) نک واخواست.
(پُ تِ) (اِ.) درختی است از تیره مرکبات ویژه مناطق مرطوب. میوه آن کروی، آبدار، شیرین و سرشار از ویتامین ث می‌باشد و دارای پوست نارنجی است.
(پَ) (اِمر.)
۱- فروغ و روشنایی.
۲- بازتاب نور.
۳- اثر، تأثر.
آگاهسازیها