رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(لِ) (اِمص.) تصفیه، پالایش.
(لُ) ( اِ.) پیمانه‌ای که از شاخ کرگدن یا گاو یا عاج فیل یا چوب درست کنند.
(لَ دِ) (ص فا.) صاف کننده، تصفیه کننده.
(لَ هَ) (اِمر.) افسار، مهار، کمند. ؛ از زیر ~کسی در آمدن از تسلط و فرمان کسی درآمدن.
(س ِ) ( اِ.) غم، اندوه.
(نِ) ( اِ.) پرستو.
(~.) (اِمر.) نک پالاوَن.
(دَ) [ په. ]
۱- (مص م.) صاف کردن، پاک کردن.
۲- تهی کردن.
۳- (مص ل.) پاکیزه شدن.
۴- (مص م.) تباه کردن، ضایع کردن.
۵- (مص ل.) تباه شدن، ضایع شدن.
۶- (مص م.) گداختن، ذوب کردن، به قالب ریختن سیم و زر ...
(دِ)
۱- (ص مف.) صاف و پاک شده.
۲- پاک و مطهر.
۳- (اِ.) از انواع دسرهای ایرانی.
(نِ) (اِمر.) نک پالاوَن.
(نِ) (اِمر.) نک بالکانه.
(لَ) [ سنس. ] (اِ.) کجاوه بی سقف.
(دَ)
۱- (مص م.) صافی کردن، تصفیه کردن.
۲- جستجو کردن چیزی در خاک.
۳- فروریختن.
۴- به آخر رسیدن.
(دِ) (ص مف.) صاف شده، خالص شده.
(اِ.)
۱- باغ، بوستان.
۲- کشتزار.
۳- زمینی که در آن خربزه، خیار و مانند آن بکارند.
(اِمر.)
۱- باغبان، دشت بان.
۲- آهنگی از موسیقی قدیم.
(اِمر.)= بالیک: پای افزاری از چرم گاو که رشته‌ها در آن بسته اند؛ پای افزار، کفش، چارق، شم، پاپیچ، پاتابه، لفافه.
( اِ.)
۱- رنگ، لون.
۲- شبیه، نظیر.
(شُ دَ) (مص ل.) پایمال شدن.
(مَ) (ص مر.) گرفتار، درمانده.
