رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(وَ لَ) [ ع. ] (اِ.) فرزند، پسر. ج. اولاد.
(وَ لَ دُ زِّ) [ ع. ] (ص مر.) حرامزاده، زنازاده.
(وِ لَ) (ص.) (عا.) آب نیمه گرم.
(وَ لَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) حرص و علاقه شدید به چیزی.
۲- (اِمص.) حرص، آزمندی.
(وُ نِ) (اِ.) سُرخاب.
(وِ لِ گُ) (ص مر.) (عا.)
۱- گَل و گُشاد.
۲- بی حساب و کتاب، بی بند و بار.
(وِ لِ) (ص.) بی بند و بار، بی قید.
(وَ لَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- غمگینی.
۲- حیرانی، سرگشتگی.
(~. زَ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.)
۱- عاشق شیدا.
۲- دیوانه، سرگشته.
(وِ) (ص.) (عا.) ریخته و پاشیده، پراکنده.
(وَ لَ) [ ع. ] (حر.) اگر، و اگر.
(وِ. شُ دَ) (مص ل.) (عا.)
۱- پخش و پلا شدن.
۲- نقش بر زمین شدن.
(وُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) درآمدن، داخل شدن.
۲- (اِمص.) دخول.
(وَ) [ ع. ] (ص.) بسیار زاینده (زن یا جانور).
(وَ) [ ع. ] (ص.) آزمند، حریص.
(وَ وَ لِ) [ ع. ولوله ]
۱- (اِ.) جوش و خروش، شور و غوغا.
۲- (مص ل.)بانگ و فریاد کردن.
(~. اَ تَ) [ ع - فا. ] (مص م.) (عا.)
۱- ایجاد شور و غوغا و سر و صدا و جار و جنجال.
۲- آشوب به پا کردن.
(وُ لُ) [ انگ. ] (اِ.) اندازه صدای هر سیستم صوتی.
(وِ گَ) (ص فا.) (عا.) بی کاره، هرزه - گرد.
(وَ یُ) [ ع. ] (ص.)
۱- دوست، یار.
۲- نگهبان.
۳- کسی که عهده دار انجام کارهای کس دیگر باشد.
