رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
(قِ عِ) [ ع. واقعه ] (اِ.)
۱- حادثه، پیش آمد.
۲- قیامت، رستاخیز.
(~. رِ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.) دچار حادثه بَد شده، مصیبت دیده.
(قِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)حقیقی، راست.
(قِ یَّ) (مص جع.) حقیقت، حقیقت داشتن.
(ق) [ ع. ] (اِفا.) باخبر، آگاه.
(ق) [ ع - فا. ] (حامص.)وقوف، آگاهی.
(قِ دَ) (مص ل.) (عا.) از کاری که با اشتیاق تمام پیش گرفته‌اند صرفنظر کردن.
(قَ یا قُ) [ فا - ع. ] (اِ.) (عا.) انکار، دبه، نکول.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- نگاه دارنده، حافظ.
۲- حامی.
(اِ.)
۱- بال، نوعی ماهی بسیار بزرگ.
۲- نوعی پارچه.
(ص.)
۱- بلند مرتبه، شریف.
۲- مقبول، شایسته.
۳- مشهور.
۴- برتر.
۵- (اِ.) قد، قامت.
۶- بیرق، درفش.
(تَ) (ص مر.) دارای اصل و نسب، نجیب زاده.
(ص مر.) عالی قدر، بلندمرتبه.
(حَ رَ)(ص مر.)
۱- آن که آستانش رفیع است، عالی مقام.
۲- عنوانی است شاهزادگان و نایب السلطنه را.
(اِ.)
۱- دیوار.
۲- سقف.
(گَ) بنا، معمار.
(مَ ن) (ص مر.) بلندطبع.
(اِ.) رازیانه ؛ گیاهی است خوش بو با دانه‌های ریز که برای نفخ مفید است.
(ل) [ ع. ] (اِفا.) پدر، اب.
(ل د) [ ع. والده ] (اِفا.) مؤنث والد؛ مادر.
