رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
(اَ فَ دَ) (مص م.) نک اندوختن.
(اَ فَ دَ) (مص م.) اندوختن، جمع کردن.
(~.) (ص.) چسبیده، چسبناک.
(اَ فَ) (اِمص.) گردآوری، اندوختگی.
(اَ فَ دَ) (مص م.)
۱- گرد آوردن، جمع کردن.
۲- کسب کردن.
(اَ نِ یا نَ) (اِ.) آلت مردی، نره، احلیل.
(~.) (اِ.) آلت مردی.
(اَ یَّ) [ ع. ] (ص نسب. اِ.) منسوب به الف، دارای هزار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یاد دادن.
۲- افکندن، انداختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لقب.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)آبستن کردن، جفت - گیری.
(اَ قِ صِّ) [ ع. القصه ] (ق.) خلاصه.
(اَ لْ لا) [ ع. ] (اِ.)ایزد، خدا، معبود یگانه. ؛~ُ اعلم خدا داناتر است. (هنگامی که نسبت به موضوعی شک و تردید است). ؛~ اکبر الف - خدا بزرگ تر است. (هنگام تعجب، عصبانیت و تأیید ...
(اَلú لا بَ) (ص نسب.) (عا.) تصادفی، اتفاقی.
(اَ لْ لا هُ) [ ع. ] (شب جم.) بار خدایا. ؛~صل علی محمد و آل محمد بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او.
(اَ لْ لا) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به الله، خدایی.
۲- مرد کامل، از نقص رسته.
(اَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص ل.) دردمند شدن.
۲- (اِمص.) رنجیدگی.
۳- (اِ.) درد، ج. آلام.
(اَ لَ شَ گِ) (اِ.) (عا.) جنجال، سر و صدا، هیاهو.
( اَ ) [ په. ] (اِ.) گرفته شده از یونانی ؛ از سنگ‌های گرانبها و کمیاب که دارای سختی و درخشندگی خاصی می‌باشد.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به حد بلوغ رسیدن.
۲- گناه صغیره کردن.
۳- فرود آمدن امر بر کسی.
