رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
(وَ) (اِمر.) کلمه‌ای که در اول کلمات دیگر درآید معنی آن را تغییر دهد مانند: بر، بی، فرا.
(ق مر.) پیشتر از همه، جلوتر از همه.
(اِ.) استقبال، پیشواز.
(اِ.) هر یک از پادشاهان سلسله پیشدادی.
(ص مر.) نخستین قانونگزار؛ هوشنگ پیشداد به موجب داستان‌های قدیم ایران، اولین کسی بود که قانون را وضع کرد.
(دَ) (اِمص.) معاون، پیشکار.
(~.) (اِمر.) ظرفی کوچک تر از بشقاب غذاخوری که هنگام غذا یا خوردن میوه کنار دست مهمان می‌گذارند.
(~.) (حامص.) در کاری بر کسی پیشی گرفتن.
(رَ) (مص مر.)
۱- پیش رفتن، جلوتر رفتن.
۲- ترقی، رشد.
(رَ تِ) (ص مف.)
۱- پیشین، مقدم.
۲- عالی، رشد کرده.
(رَ) (حامص.)
۱- پیشرفت.
۲- رشد.
۳- پیشوایی.
(شَ) (اِ.) = پیشند: لیف خرما که از آن رسن تابند.
(ش ِ) (اِ.)
۱- کار، حرفه.
۲- عادت، خوی.
(~. وَ) (ص مر.) دارای پیشه، کسی که دارای کار و هنری است.
(~.) (اِمص.) پیشه وری، پیشه گری.
(~. گِ رِ تَ)(مص م.) کاری را به عنوان پیشه قرار دادن.
(ص مر.) رهبر، سردار.
(اِمر.) = پیشباز: استقبال.
(مَ دَ) استقبال کردن.
(وَ) (اِمر.) نک پیشاوند.
