شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

رشك بردن سلم بر ايرج

بر آمد برين روزگار دراز زمانه بدل در همى داشت راز

فريدون فرزانه شد سالخورد بباغ بهار اندر آورد گرد

برين گونه گردد سراسر سخن شود سست نيرو چو گردد كهن‏

چو آمد بكار اندرون تيرگى گرفتند پر مايگان خيرگى‏

بجنبيد مر سلم را دل ز جاى گونه‏تر شد بآيين و راى‏

دلش گشت غرقه بآز اندرون بانديشه بنشست با رهنمون‏

نبودش پسنديده بخش پدر كه داد او بكهتر پسر تخت زر

بدل پر ز كين شد برخ پر ز چين فرسته فرستاد زى شاه چين‏

دیوان حافظ - باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

فرستاد نزد برادر پيام كه جاويد زى خرّم و شادكام‏

بدان اى شهنشاه تركان و چين گسسته دل روشن از به گزين‏

ز نيكى زيان كرده گوئى پسند منش پست و بالا چو سرو بلند

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رشك بردن سلم بر ايرج, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
«حافظ»

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آیت الله

(~ُ لْ لا) [ ع. ] (اِمر.) نشانه و حجت خدا، ع نوان یا لقبی که مسلمانان به مجتهدان و عالمان بزرگ دین می‌دهند. ؛ ~العظمی عنوان و لقب مجتهدان شیعه که مرجع تقلید هستند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.