(اِ هِ یا اُ هُ یا اَ هَ) [ ع. ] (اِ.) یکی از گونه‌های سرو کوهی جزو تیره ناژویان که در جنگل‌های شمال ایران موجود است. ارتفاعش یک تا دو متر است و دارای شاخه‌های متعدد نامنظم است. برگ‌هایش پایا، متقابل، فشرده به هم در چهار ردیف می‌باشد. میوه اش به بزرگی یک فندق، آب دار و به رنگ آبی تیره‌است که به طور آویخته بر روی دمگل ظاهر می‌گردد. و آن را به نام حب الخضراء می‌نامند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

فرهنگ معین

ابهل

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ