شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

رشك بردن سلم بر ايرج

بر آمد برين روزگار دراز زمانه بدل در همى داشت راز

فريدون فرزانه شد سالخورد بباغ بهار اندر آورد گرد

برين گونه گردد سراسر سخن شود سست نيرو چو گردد كهن‏

چو آمد بكار اندرون تيرگى گرفتند پر مايگان خيرگى‏

بجنبيد مر سلم را دل ز جاى گونه‏تر شد بآيين و راى‏

دلش گشت غرقه بآز اندرون بانديشه بنشست با رهنمون‏

نبودش پسنديده بخش پدر كه داد او بكهتر پسر تخت زر

بدل پر ز كين شد برخ پر ز چين فرسته فرستاد زى شاه چين‏

دیوان حافظ - مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

فرستاد نزد برادر پيام كه جاويد زى خرّم و شادكام‏

بدان اى شهنشاه تركان و چين گسسته دل روشن از به گزين‏

ز نيكى زيان كرده گوئى پسند منش پست و بالا چو سرو بلند

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رشك بردن سلم بر ايرج, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گهی افتان و خیزان چون غباری دربیابانی
گهی خاموش و حیران چون نگاهی برنظرگاهی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ابن الوقت

(~. وَ) [ ع. ] (ص مر.)
۱- فرصت - طلب، آن کسی که هر لحظه رنگ عوض می‌کند.
۲- در اصطلاح صوفیان سالکی که فرصت را از دست ندهد و به انجام وظایف بپردازد و به گذشته و آینده توجهی نداشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.