شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

بدون نظر

رشك بردن سلم بر ايرج

بر آمد برين روزگار دراز زمانه بدل در همى داشت راز

فريدون فرزانه شد سالخورد بباغ بهار اندر آورد گرد

برين گونه گردد سراسر سخن شود سست نيرو چو گردد كهن‏

چو آمد بكار اندرون تيرگى گرفتند پر مايگان خيرگى‏

بجنبيد مر سلم را دل ز جاى گونه‏تر شد بآيين و راى‏

دلش گشت غرقه بآز اندرون بانديشه بنشست با رهنمون‏

نبودش پسنديده بخش پدر كه داد او بكهتر پسر تخت زر

بدل پر ز كين شد برخ پر ز چين فرسته فرستاد زى شاه چين‏

فرستاد نزد برادر پيام كه جاويد زى خرّم و شادكام‏

بدان اى شهنشاه تركان و چين گسسته دل روشن از به گزين‏

ز نيكى زيان كرده گوئى پسند منش پست و بالا چو سرو بلند

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رشك بردن سلم بر ايرج, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

کله

(کَ لَّ یا لُِ) (اِ.)
۱- سر، رأس (اعم از انسان یا حیوان).
۲- هر چیز گرد.
۳- هوش، عقل.
۴- جمجمه (جانوری).
۵- ویژگی آجری که از عرض چیده شده باشد ؛ ~ی کسی بوی قرمه سبزی دادن کنایه از: توقعات و انتظارات فزون تر از حد خود در سر پروراندن، داخل سیاست شدن و سخنان ضد حکومت گفتن. ؛ ~ی کسی گرم شدن کنایه از: مست شدن. ؛پس ~ی کسی زدن کنایه از: کسی را به کاری واداشتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.