شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

رسيدن زال به نزديك سام

          همى راند دستان گرفته شتاب            چو پرّنده مرغ و چو كشتى بر آب‏

         كسى را نبد ز آمدنش آگهى            پذيره نرفتند با فرّهى

         خروشى بر آمد ز پرده سراى            كه آمد ز ره زال فرخنده راى‏

         پذيره شدش سام يل شادمان            همى داشت اندر برش يك زمان‏

         فرود امد از باره بوسيد خاك            بگفت آن كجا ديد و بشنيد پاك‏

         نشست از بر تخت پر مايه سام            ابا زال خرّم دل و شادكام‏

         سخنهاى سيندخت گفتن گرفت            لبش گشت خندان نهفتن گرفت‏

  شاهنامه فردوسی - پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

         چنين گفت كامد ز كابل پيام            پيمبر زنى بود سيندخت نام‏

         ز من خواست پيمان و دادم زمان            كه هرگز نباشم بدو بدگمان‏

         ز هر چيز كز من بخوبى بخواست            سخنها بران بر نهاديم راست‏

         نخست آنكه با ماه كابلستان            شود جفت خورشيد زابلستان‏

         دگر آنكه زى او بمهمان شويم            بران دردها پاك درمان شويم‏

         فرستاده آمد از نزد اوى            كه پردخته شد كار بنماى روى‏

         كنون چيست پاسخ فرستاده را            چه گوييم مهراب آزاده را

         ز شادى چنان شد دل زال سام            كه رنگش سراپاى شد لعل فام‏

  شاهنامه فردوسی - آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

         چنين داد پاسخ كه اى پهلوان            گر ايدون كه بينى بروشن روان‏

         سپه رانى و ما بكابل شويم            بگوييم زين در سخن بشنويم‏

         بدستان نگه كرد فرخنده سام            بدانست كو را ازين چيست كام‏

         سخن هر چه از دخت مهراب نيست            بنزديك زال آن جز از خواب نيست‏

         بفرمود تا زنگ و هندى دراى            زدند و گشادند پرده سراى‏

         هيونى بر افگند مرد دلير            بدان تا شود نزد مهراب شير

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

پسانیدن

(پَ دَ) (مص م.) آب دادن، آبیاری مزارع و باغ‌ها.

پساوند

(پَ وَ) (اِمر.)
۱- قافیه شعر.
۲- جزوی که به آخرکلمه اضافه شود و تغییری در معنی آن دهد.

پساویدن

(پَ دَ) (مص م.) دست مالیدن، لمس کردن.

پساک

(پَ) (اِ.) = بساک: تاجی که از انواع گل‌ها درست می‌کردند و پادشاهان و بزرگان در جشن‌ها و مراسم دیگر بر سر می‌گذاشتند.

پست

(پُ) (اِ.) مخفف پوست، جلد.

پست

(~.) [ فر. ] (اِ.)
۱- کار رساندن نامه‌ها و بسته‌ها از جایی به جای دیگر.
۲- سازمانی که عهده دار این کار است.
۳- محل خدمت.
۴- شغل و مقام اداری.
۵- وظیفه معین هر بازیکن در بازی‌های گروهی، نقش (فره). ؛~ الکترونیک ...

پست

(پَ) (ص.)
۱- پایین، نشیب.
۲- کوتاه، کم ارتفاع.
۳- فرومایه، بی سر و پا.
۴- خراب، بد.
۵- نابود، معدوم.
۶- ذلیل، زبون.
۷- دون، خوار.
۸- تنگ چشم، اندک بین.
۹- ناگوار، تلخ.
۱۰ - هراسان، مشوش.
۱۱ - بیزار، نفور.
۱۲ - سست، ضعیف.

پست

(پِ یاپَ) (اِ.)
۱- هر نوع آرد.
۲- آرد بریان شده گندم یا جو.
۳- سپوس، پوست گندم یا جو.

پست خانه

(~. نِ) [ فر - فا. ] (اِمر.) اداره‌ای که به دریافت و ارسال نامه‌ها و بسته‌ها و امانات پستی مردم اشتغال دارد.

پست دادن

(~. دَ) [ فر - فا. ] (مص ل.) کشیک دادن به نوبت.

پست فطرت

(پَ. فِ رَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) ناکس، دون، فرومایه، سفله.

پست مدرن

(پُ. مُ دِ رْ) [ انگ. ] (ص.)= پسامدرن: مربوط یا متعلق به پست مدرنیست.

پست مدرنیسم

(~.) [ انگ. ] (اِ.) = پسامدرنیسم: گرایشی در ادبیات و هنر و معماری و تفکر اواخر سده بیستم در مخالفت با مدرنیسم.

پست کردن

(پَ. کَ دَ) (مص م.)
۱- کشتن، نابود کردن.
۲- شکستن، ویران کردن.
۳- دور کردن، تهی کردن.

پست گردیدن

(~. گَ دَ) (مص ل.)
۱- پایین آمدن.
۲- فرومایه شدن.

پستا

(پَ) (اِ.)
۱- اندوخته، ذخیره.
۲- نوبت، دفعه.

پستان

(پِ) (اِ.) اندامی در پستانداران که در جنس ماده دارای غده‌های تراوش شیر است و معمولاً رشد بیشتری دارد. ؛ ~ مادر را گاز گرفتن کنایه از ناسپاسی و حق نشناسی کردن.

پستان بند

(~. بَ) (اِمر.) سینه بند، کرست.

پستاندار

(پِ) (اِمر.) رده‌ای از جانوران مهره دار خون گرم اغلب دارای بدن پوشیده از پشم یا مو به ویژه دارای غده‌های پستانی در ماده‌ها و معمولاً بچه زا. ج. پستانداران.

پستانک

(پِ نَ) (اِمصغ.) وسیله‌ای پلاستیکی به شکل سرپستان برای مکیدن کودکان شیرخوار.


دیدگاهتان را بنویسید