شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

بر آسود پس لشكر از هر دو روى            برفتند روز دوم جنگجوى‏

         رده بر كشيدند ايرانيان            چنانچون بود ساز جنگ كيان‏

         چو افراسياب آن سپه را بديد            بزد كوس رويين و صف بر كشيد

         چنان شد ز گرد سواران جهان            كه خورشيد گفتى شد اندر نهان‏

         دهاده بر آمد ز هر دو گروه            بيابان نبود ايچ پيدا ز كوه‏

         بر انسان سپه بر هم آويختند            چو رود روان خون همى ريختند

         بهر سو كه قارن شدى رزمخواه            فرو ريختى خون ز گرد سياه‏

         كجا خاستى گرد افراسياب            همه خون شدى دشت چون رود آب‏

         سرانجام نوذر ز قلب سپاه            بيامد بنزديك او رزمخواه‏

         چنان نيزه بر نيزه انداختند            سنان يك بديگر بر افراختند

         كه بر هم نپيچد بران گونه مار            شهانرا چنين كى بود كارزار

         چنين تا شب تيره آمد بتنگ            برو خيره شد دست پور پشنگ‏

         از ايران سپه بيشتر خسته شد            و زان روى پيكار پيوسته شد

         ببيچارگى روى برگاشتند            بهامون بر افگنده بگذاشتند

         دل نوذر از غم پر از درد بود            كه تاجش ز اختر پر از گرد بود

         چو از دشت بنشست آواى كوس            بفرمود تا پيش او رفت طوس‏

         بشد طوس و گستهم با او بهم            لبان پر ز باد و روان پر ز غم‏

         بگفت آنك در دل مرا درد چيست            همى گفت چندى و چندى گريست‏

         از اندرز فرّخ پدر ياد كرد            پر از خون جگر لب پر از باد سرد

         كجا گفته بودش كه از ترك و چين            سپاهى بيايد بايران زمين‏

         از يشان ترا دل شود دردمند            بسى بر سپاه تو آيد گزند

         ز گفتار شاه آمد اكنون نشان            فراز آمد آن روز گردنكشان‏

         كس از نامه نامداران نخواند            كه چندين سپه كس ز تركان براند

         شما را سوى پارس بايد شدن            شبستان بياوردن و آمدن‏

         و زان جا كشيدن سوى زاوه كوه            بران كوه البرز بردن گروه‏

         ازيدر كنون زى سپاهان رويد            وزين لشكر خويش پنهان رويد

         ز كار شما دل شكسته شوند            برين خستگى نيز خسته شوند

         ز تخم فريدون مگر يك دو تن            برد جان ازين بى‏شمار انجمن‏

         ندانم كه ديدار باشد جزين            يك امشب بكوشيم دست پسين‏

         شب و روز داريد كارآگهان            بجوييد هشيار كار جهان‏

         ازين لشكر ار بد دهند آگهى            شود تيره اين فرّ شاهنشهى‏

         شما دل مداريد بس مستمند            كه بايد چنين بد ز چرخ بلند

         يكى را بجنگ اندر آيد زمان            يكى با كلاه مهى شادمان‏

         تن كشته با مرده يكسان شود            طپد يك زمان بازش آسان شود

         بدادش مران پندها چون سزيد            پس آن دست شاهانه بيرون كشيد

         گرفت آن دو فرزند را در كنار            فرو ريخت آب از مژه شهريار

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کوچیدن

(دَ) (مص ل.) کوچ کردن.

کوژ

(کُ یا کِ) (اِ.) =کوز. کویج: زالزالک.

کوژ

(ص.) پشت دوتا، خمیده.

کوژه

(ژِ) خر سفید رنگ.

کوژپشت

(پُ) (ص مر.) = گوژپشت:
۱- کسی که پشتش خمیده شده باشد.
۲- بدشکل، بدترکیب.

کوک

(اِ.)
۱- آواز بلند.
۲- میزان کردن یک آلت موسیقی مطابق دستگاهی خاص.
۳- ابزاری در ساعت یا بعضی از اسباب بازی‌ها که با پیچاندن فنر مخصوص ساعت را تنظیم یا اسباب بازی را به کار می‌اندازد. ؛توی ~کسی یا ...

کوک

(اِ.) گنبد.

کوک

(اِ.) کمان.

کوک

(اِ.) بخیه درشتی که بر جامه بزنند.

کوک زدن

(زَ دَ) (مص م.) دوختن پارگی، بخیه زدن.

کوک شدن

(شُ دَ)(مص ل.)۱ - هماهنگ شدن ساز و آواز.
۲- کنایه از: شاد و خوشحال شدن.

کوک کردن

(کَ دَ) (مص م.)
۱- هماهنگ کردن سازها و آوازها.
۲- (عا.) تحریک کردن، برانگیختن.

کوکا

(کُ) [ فر. ] (اِ.) درختچه‌ای از تیره کتانیان که از برگ‌های آن در امور پزشکی استفاده می‌شود و کوکایین هم از آن گرفته می‌شود. برگ‌های خشک شده آن مانند چای است و هنگام جویدن اثری مانند توتون دارد.

کوکایین

(کُ) [ فر. ] (اِ.) ماده‌ای است بی بو و تلخ که از برگ درخت کوکا استخراج می‌شود، خاصیت بیهوش کنندگی دارد. مصرف زیاد آن اعتیادآور است.

کوکب

(کَ کَ) [ ع. ] (اِ.) ستاره. ج. کواکب.

کوکب

(کُ کَ) (اِ.) گیاهی زینتی دایمی از تیره مرکبان دارای گل‌های پُر پَر، زیبا و بادوام.

کوکبه

(کَ کَ بَ یا بِ) [ ع. کوکبه ] (اِ.) جلال، جلوه، شکوه.

کوکتل

(کُ تِ) [ انگ. ] (اِ.) مخلوطی از مشروبات مختلف (جین، ویسکی و غیره).

کوکتل مولوتف

(~. مُ لُ تُ) (اِ.) بطری پر شده از ترکیبات قابل اشتعال و منفجره، دارای فتیله‌ای که کمی پیش از پرتاب کردن آتش می‌زنند.

کوکتل پارتی

(~.) [ انگ. ] (اِمر.) مهمانی عصرانه همراه با پذیرایی به وسیله مشروبات ا لکلی.


دیدگاهتان را بنویسید