شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

خوان چهارم كشتن زنى جادو را

چو از آفرين گشت پرداخته            بياورد گلرنگ را ساخته‏

         نشست از بر زين و ره بر گرفت            خم منزل جادو اندر گرفت‏

         همى رفت پويان براه دراز            چو خورشيد تابان بگشت از فراز

         درخت و گيا ديد و آب روان            چنانچون بود جاى مرد جوان‏

         چو چشم تذروان يكى چشمه ديد            يكى جام زرين برو پرنبيد

         يكى غرم بريان و نان از برش            نمكدان و ريچال گرد اندرش‏

         خور جاودان بد چو رستم رسيد            از آواز او ديو شد ناپديد

         فرود آمد از باره زين بر گرفت            بغرم و بنان اندر آمد شگفت‏

         نشست از بر چشمه فرخنده پى            يكى جام زر ديد پر كرده مى‏

         ابا مى يكى نيز طنبور يافت            بيابان چنان خانه سور يافت‏

         تهمتن مر آن را ببر در گرفت            بزد رود و گفتارها بر گرفت‏

         كه آواره و بدنشان رستم است            كه از روز شاديش بهره غم است‏

         همه جاى جنگست ميدان اوى            بيابان و كوهست بستان اوى‏

         همه جنگ با شير و نر اژدهاست            كجا اژدها از كفش نارهاست‏

         مى و جام و بويا گل و ميگسار            نكردست بخشش و را كردگار

         هميشه بجنگ نهنگ اندر است            و گر با پلنگان بجنگ اندر است‏

         بگوش زن جادو آمد سرود            همان ناله رستم و زخم رود

         بياراست رخ را بسان بهار            و گر چند زيبا نبودش نگار

         بر رستم آمد پر از رنگ و بوى            بپرسيد و بنشست نزديك اوى‏

         تهمتن بيزدان نيايش گرفت            ابر آفرينها فزايش گرفت‏

         كه در دشت مازندران يافت خوان            مى و جام با ميگسار جوان‏

         ندانست كو جادوى ريمنست            نهفته برنگ اندر اهريمنست‏

         يكى طاس مى بر كفش بر نهاد            ز دادار نيكى دهش كرد ياد

         چو آواز داد از خداوند مهر            دگرگونه‏تر گشت جادو بچهر

         روانش گمان نيايش نداشت            زبانش توان ستايش نداشت‏

         سيه گشت چون نام يزدان شنيد            تهمتن سبك چون در و بنگريد

         بينداخت از باد خمّ كمند            سر جادو آورد ناگه ببند

         بپرسيد و گفتش چه چيزى بگوى            بدان گونه كت هست بنماى روى‏

         يكى گنده پيرى شد اندر كمند            پر آژنگ و نيرنگ و بند و گزند

         ميانش بخنجر بدو نيم كرد            دل جادوان زو پر از بيم كرد

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کامن

(مِ) [ ع. ] (اِفا.) پنهان شونده، پوشیده شونده.

کامنولث

(مُ وِ) [ انگ ] (اِمر.) مشترک المنافع ؛ مجموعه کشورهای مرکب از بریتانیا و مستملکات سابق و کنونی آن که تشکیل یک واحد داده‌اند.

کامه

(مِ) [ په. ] (اِ.)
۱- مراد، آرزو.
۲- مرجان.

کاموا

[ انگ. ] (اِ.) = کانوا: نوعی نخ که از کرک یا ابریشم می‌ریسند و با آن لباس زمستانی می‌بافند، کاموا.

کامپیوتر

(تِ) [ انگ. ] (اِ.)دستگاه الکترونیکی که دارای حافظه‌ای با ظرفیت زیاد و امکانات پردازش بسیار سریع اطلاعات است، رایانه (فره).

کامکار

[ په. ] (ص فا.) کامروا، کامران.

کامیاب

(ص مر.) برخوردار، خوشبخت.

کامیون

[ فر. ] (اِ.) اتومبیل بزرگ که برای حمل و نقل بار به کار می‌رود.

کامیونت

(نِ) [ فر. ] (اِ.) اتومبیل باری کوچک و کم ظرفیت.

کان

[ په. ] (اِ.) جایی که از آن فلزات و شبه فلزات استخراج کنند، معدن. ؛ ~ به گوهر کردن کنایه از: به نوایی رسیدن.

کان شناسی

(ش) (حامص.)علم به شناسایی معادن مختلف ؛ معدن شناسی.

کان لم یکن

(کَ. لَ. یَ کُ) [ ع. ] (ق مر.) لغو شده، بی اثر، مانند آن که اصلاً وجود نداشت.

کان یسار

(یَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) توانگر، مالدار.

کانا

(ص.) نادان، ابله، بی خرد.

کاناز

(اِ.) = کناز: بن خوشه خرما، آن جا که به نخل چسبیده.

کانال

[ فر. ] (اِ)۱ - ترعه، مجرای وسیع بین دو دریا که برای عبور کشتی ساخته می‌شود.
۲- راه آب.

کاناپه

(پِ) [ فر. ] (اِ.) نیمکت بزرگ پشت دار. ؛ ~ ی تختخواب شو نوعی کاناپه که باز می‌شود و به صورت تختخواب درمی آید.

کانتینر

(نِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- جعبه فلزی بزرگی با ابعاد استاندارد که کالا در آن قرار داده می‌شود و آن را وسیله قطار یا کشتی یا هواپیما یا کامیون حمل می‌کنند، بار گُنج. (فره).
۲- مجازاً: تریلی، کامیون.

کاندیدا

[ فر. ] (اِ.) نامزد، داوطلب برای نمایندگی مردم.

کانون

[ ع. ] (اِ.)
۱- آتشدان، منقل.
۲- نام دو ماه از ماه‌های رومی.
۳- انجمن، باشگاه.
۴- در فارسی مرکز.


دیدگاهتان را بنویسید