شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

خوان چهارم كشتن زنى جادو را

چو از آفرين گشت پرداخته            بياورد گلرنگ را ساخته‏

         نشست از بر زين و ره بر گرفت            خم منزل جادو اندر گرفت‏

         همى رفت پويان براه دراز            چو خورشيد تابان بگشت از فراز

         درخت و گيا ديد و آب روان            چنانچون بود جاى مرد جوان‏

         چو چشم تذروان يكى چشمه ديد            يكى جام زرين برو پرنبيد

         يكى غرم بريان و نان از برش            نمكدان و ريچال گرد اندرش‏

         خور جاودان بد چو رستم رسيد            از آواز او ديو شد ناپديد

         فرود آمد از باره زين بر گرفت            بغرم و بنان اندر آمد شگفت‏

         نشست از بر چشمه فرخنده پى            يكى جام زر ديد پر كرده مى‏

         ابا مى يكى نيز طنبور يافت            بيابان چنان خانه سور يافت‏

         تهمتن مر آن را ببر در گرفت            بزد رود و گفتارها بر گرفت‏

         كه آواره و بدنشان رستم است            كه از روز شاديش بهره غم است‏

         همه جاى جنگست ميدان اوى            بيابان و كوهست بستان اوى‏

         همه جنگ با شير و نر اژدهاست            كجا اژدها از كفش نارهاست‏

         مى و جام و بويا گل و ميگسار            نكردست بخشش و را كردگار

         هميشه بجنگ نهنگ اندر است            و گر با پلنگان بجنگ اندر است‏

         بگوش زن جادو آمد سرود            همان ناله رستم و زخم رود

         بياراست رخ را بسان بهار            و گر چند زيبا نبودش نگار

         بر رستم آمد پر از رنگ و بوى            بپرسيد و بنشست نزديك اوى‏

         تهمتن بيزدان نيايش گرفت            ابر آفرينها فزايش گرفت‏

         كه در دشت مازندران يافت خوان            مى و جام با ميگسار جوان‏

         ندانست كو جادوى ريمنست            نهفته برنگ اندر اهريمنست‏

         يكى طاس مى بر كفش بر نهاد            ز دادار نيكى دهش كرد ياد

         چو آواز داد از خداوند مهر            دگرگونه‏تر گشت جادو بچهر

         روانش گمان نيايش نداشت            زبانش توان ستايش نداشت‏

         سيه گشت چون نام يزدان شنيد            تهمتن سبك چون در و بنگريد

         بينداخت از باد خمّ كمند            سر جادو آورد ناگه ببند

         بپرسيد و گفتش چه چيزى بگوى            بدان گونه كت هست بنماى روى‏

         يكى گنده پيرى شد اندر كمند            پر آژنگ و نيرنگ و بند و گزند

         ميانش بخنجر بدو نيم كرد            دل جادوان زو پر از بيم كرد

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

ژفیدن

(ژَ دَ) (مص ل.) تر شدن.

ژفیده

(رَ دِ) (ص مف.) تر شده.

ژل

(ژِ) [ فر. ] (اِ.) ماده ظاهراً جامد از محلول کولوئیدی که به حالت ژله منعقد شده‌است.

ژلاتین

(ژِ) [ فر. ] (اِ.) ماده‌ای لزج و چسبنده که از جوشاندن استخوان در آب به دست می‌آید و در صنعت و تهیه مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ژله

(ژِ لِ) [ فر. ] (اِ.) لرزانک، آب میوه پخته شده در شکر که در هوای سرد منعقد می‌شود.

ژن

(ژِ) [ فر. ] (اِ.) عامل انتقال دهنده صفات ارثی.

ژن درمانی

(ژِ دَ) [ فر - فا. ] (حامص. اِ.) درمان اختلال‌های وراثتی با استفاده از روش‌های مهندسی ژنتیک.

ژنتیک

(ژِ نِ) [ فر. ] (اِ.) ارثی، موروثی، علم وراثت.

ژند

(ژَ) (اِ.) کهنه.

ژند

(~.) (اِ.) آتش زنه.

ژنده

(ژَ دِ یا دَ) (ص. اِ.)
۱- پاره.
۲- کهنه.

ژنده

(~.) (ص.) بزرگ، عظیم.

ژنده پوش

(~.) (ص فا.) کهنه پوش.

ژنده پوشی

(~.) (حامص.) پوشیدن لباس کهنه و فرسوده.

ژنراتور

(ژِ نِ تُ) [ فر. ] (اِ.) وسیله‌ای که بر اثر القای الکترومغناطیسی انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل کند، مولد برق، مولد. (فره).

ژنرال

(ژِ نِ) [ فر. ] (اِ.) عنوانی است مربوط به افسر عالی رتبه در ارتش‌های خارجی.

ژنرال آجودان

(~.) [ فر. ] (اِمر.) مقام نظامی تشریفاتی که از سوی فرمانده کل تعیین می‌شود.

ژنریک

(ژِ نِ) [ فر. ] (ص.)
۱- کُلّی، همگانی.
۲- فاقد نام تجارتی.

ژنه

(ژَ نِ) (اِ.) نیش سوزن، نیش حشرات گزنده.

ژنژیویت

(ژَ) [ فر. ] (اِ.) التهاب و عفونت لثه بر اثر میکرب‌ها و عوامل خارجی که در صورت مزمن شدن تبدیل به پیوره می‌شود.


دیدگاهتان را بنویسید