Search
Close this search box.

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

      

بسلم و بتور آمد اين آگهى            كه شد روشن آن تخت شاهنشهى‏

         دل هر دو بيدادگر پر نهيب            كه اختر همى رفت سوى نشيب‏

          نشستند هر دو بانديشگان            شده تيره روز جفا پيشگان‏

         يكايك بر آن رايشان شد درست            كزان رويشان چاره بايست جست‏

          كه سوى فريدون فرستند كس            بپوزش كجا چاره اين بود بس‏

         بجستند از آن انجمن هر دوان            يكى پاك دل مرد چيره زبان‏

         بدان مرد با هوش و با راى و شرم            بگفتند با لابه بسيار گرم‏

         در گنج خاور گشادند باز            بديدند هول نشيب از فراز

         ز گنج گهر تاج زر خواستند            همى پشت پيلان بياراستند

         بگردونها بر چه مشك و عبير            چه ديبا و دينار و خز و حرير

         ابا پيل گردونكش و رنگ و بوى            ز خاور بايران نهادند روى‏

         هر آن كس كه بد بر در شهريار            يكايك فرستادشان يادگار

         چو پردخته‏شان شد دل از خواسته            فرستاده آمد بر آراسته‏

         بدادند نزد فريدون پيام            نخست از جهاندار بردند نام‏

         كه جاويد باد آفريدون گرد            همه فرّهى ايزد او را سپرد

         سرش سبز باد و تنش ارجمند            منش بر گذشته ز چرخ بلند

         بدان كان دو بدخواه بيدادگر            پر از آب ديده ز شرم پدر

         پشيمان شده داغ دل بر گناه            همى سوى پوزش نمايند راه‏

         چه گفتند دانندگان خرد            كه هر كس كه بد كرد كيفر برد

         بماند بتيمار و دل پر ز درد            چو ما مانده‏ايم اى شه رادمرد

         نوشته چنين بودمان از بوش            برسم بوش اندر آمد روش‏

         هژبر جهان سوز و نر اژدها            ز دام قضا هم نيابد رها

          و ديگر كه فرمان ناپاك ديو            ببرّد دل از ترس كيهان خديو

         بما بر چنين خيره شد راى بد            كه مغز دو فرزند شد جاى بد

         همى چشم داريم از آن تاجور            كه بخشايش آرد بما بر مگر

          اگر چه بزرگست ما را گناه            به بى‏دانشى بر نهد پيشگاه‏

          و ديگر بهانه سپهر بلند            كه گاهى پناهست و گاهى گزند

          سوم ديو كاندر ميان چون نوند            ميان بسته دارد ز بهر گزند

         اگر پادشا را سر از كين ما            شود پاك و روشن شود دين ما

         منوچهر را با سپاه گران            فرستد بنزديك خواهشگران‏

         بدان تا چو بنده بپيشش بپاى            بباشيم جاويد و اينست راى‏

         مگر كان درختى كزين كين برست            بآب دو ديده توانيم شست‏

          بپوييم تا آب و رنجش دهيم            چو تازه شود تاج و گنجش دهيم‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آتشین پنجه

(~. پَ جِ) (ص مر.) صنعتگر.

آتل

(تِ) [ فر. ] (اِ.) ابزاری برای ثابت نگه داشتن اندام شکسته بدن.

آتلیه

(تُ یِّ) [ فر. ] (اِ.)
۱- کارگاه هنری که در آن چند هنرجو زیر نظر استاد به کار مشغولند.
۲- جایی که در آن فعالیت هنری انجام می‌شود.

آتم

(تَ) (اِ.) اتم.

آتمسفر

(مُ فِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- توده هوایی که اطراف کره زمین را فرا گرفته، جو.
۲- کنایه از: اوضاع و احوال.

آته ئیست

(تِ) [ فر. ] (ص. اِ.) منکر وجود خدا، بی اعتقاد به وجود خدا.

آتو

(تُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- ورق برنده در بازی.
۲- دستاویز، بهانه.

آتورپات

[ په. ] (اِ.) نگاهبان آتش.

آتی

[ ع. ] (اِفا.) آینده، آن که پس از این آید.

آتیه

(یِّ) [ ع. ] مؤنث آتی ؛ آینده.

آثار

[ ع. ] (اِ.) جِ اثر؛ نشانه‌ها.

آثام

[ ع. ] (اِ.) جِ اثم ؛ گناه‌ها، بزه‌ها.

آثم

(ثِ) [ ع. ] (اِفا.) گناهکار، مجرم.

آجاردن

(دَ) (مص م.) از حد گذراندن.

آجان

(اِ.)(عا.) = آژان:مأمور شهربانی، پاسبان.

آجر

(جُ) (اِ.) معرب آگر یا آگور؛ خشتی که در کوره پخته شده باشد و یکی از مصالح قدیمی ساختمان سازی است و اندازه آن معمولاً از حدود ۲۰*۲۰ تا حدود ۲۵*۲۵ سانتی متر است و انواع مختلف دارد: نظامی، ختایی، ...

آجر نسوز

(~ ِ نَ) (اِمر.) نوعی از آجر که از اکسید منیزیوم و برخی از سیلیکات‌های دیرگداز ساخته می‌شود و در مقابل حرارت مقاومت دارند.

آجل

(جِ) [ ع. ] (ص.)
۱- آینده.
۲- آخرت.
۳- مدت دار.

آجل

(جُ یا جَ) (اِ.) آروغ.

آجودان

[ فر. ] (اِ.)
۱- افسری که در خدمت افسر عالی رتبه باشد.
۲- (عا.) آژان، مأمور پلیس.


دیدگاهتان را بنویسید