شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مرا مهر سیه چشمان زسر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد
«حافظ»

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آلپر

(پَ)(ص.)(عا.) نک الپر. زرنگ، شیطان، متقلب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.