شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مشکل عشق نه در حوصله دانش ماست
حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آلاف

[ ع. ] (اِ.) جِ الف ؛ هزارها، هزاران.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.