شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - مردانگى منوچهر و سپاه او در جنگ با تور

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر چه رفتی، ز دلم حسرت روی تو نرفت
در این خانه به امید تو باز است هنوز
«عماد خراسانی»

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آلاچیق

[ تر. ] (اِ.)۱ - نوعی خیمه که از پارچه -‌های ضخیم درست می‌کنند.
۲- سایبانی که میان باغ یا صحرا از شاخه‌های درخت و چوب سازند. آلاجق و آلاچق نیز گویند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.