شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

میدود هر سو گریبان چاک از بی طاقتی
تا کجا آرام گیرد جان بی آرام صبح ؟
«رهی معیری»

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آقازاده

(دِ) [ مغ - فا. ] (اِمر.) آقا، فرزند مردی بزرگ، فرزند سید، فرزند مجتهد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.