شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از عمر رفته نیز شماری کن
مشمار جدی و عقرب و جوزا را
«پروین اعتصامی»

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آغالیدن

(دَ) (مص م.)
۱- انگیختن، شوراندن.
۲- آشفتن.
۳- تنگ فراگرفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.