شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

یا رب که هیچ دیده ز پرواز بی محل
منت‌پذیر از پر کاه کسی مباد
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آشتی کنان

(کُ) (ص فا. اِ.)
۱- عمل آشتی کردن.
۲- مجلسی که برای آشتی کردن و آشتی دادن ترتیب دهند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.