شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - كشتن رستم ژنده‏ رزم را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آه و فریاد که از چشم حسود مه چرخ
در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسیب دیده

(دِ)(ص مف.)صدمه دیده، ضربه - خورده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.