شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو
«حافظ»

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسیایی

(ص نسب.) منسوب به قاره آسیا، اهل قاره آسیا (یکی از پنج قاره کره زمین).

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.