شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آیا در این خیال که دارد گدای شهر
روزی بود که یاد کند پادشاه از او
«حافظ»

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسیاب

[ په. ] (اِمر.) آسی که با نیروی آب کار می‌کند. ؛ ~به نوبت کنایه از لزوم رعایت کردن نوبت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.