شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چیست خاک تیره تا باشد تماشاگاه ما؟
سیرها در خویشتن چون آسمان داریم ما
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسفالت

[ فر. ] (اِ.) مخلوطی از قیر و شن و ماسه که به رنگ قهوه‌ای یا سیاه است که در پوشش کف خیابان‌ها، جاده‌ها و پشت بام به کار می‌رود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.