شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

جبین و چهره حافظ خدا جدا مکناد
ز خاک بارگه کبریای شاه شجاع
«حافظ»

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آس آب

(س ِ) (اِمر.) آسی که با آب گردد؛ آسیاب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.