شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - کنون که بر کف گل جام باده صاف است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آخر به اسارت دل حسرت زده خو کرد
شادم که دگر یاد گریز از قفسم نیست
«فریدون توللی»

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آذرگشسپ

(~. گُ شَ) (اِمر.) نک آذرگشنسب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.