شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به رهگذار طلب آبروی خویش مریز
که همچو اشک روان باز پس نمی‌آید
«رهی معیری»

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آدرس

(رِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- نشانی خانه، اداره و مانند آن، نشانی (فره).
۲- عنوان و نام کس یا جایی بر پشت پاکت و مانند آن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.