شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

پاکشیدن مشکل است از خاک دامنگیر عشق
هر که را چون سرو این‌جا پای در گل ماند، ماند
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتشه

(تَ یا تِ ش ِ) (اِمر.) برق، آذرخش.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.