شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم
هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم
«حافظ»

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

شاهنامه فردوسی – پادشاهى گرشاسپ

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتشک

(تَ شَ)(اِمر.)۱ - آبله فرنگی، سفلیس، کوفت.
۲- کرم شب تاب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.