شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دلا در عاشقی ثابت قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر
«حافظ»

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش پرست

(~. پَ رَ) (اِمر.) پرستنده آتش. کسی که آتش را پرستش کند. زرتشتیان را به دلیل آن که آتش را گرامی و محترم می‌دارند آتش پرست می‌گویند: آذرپرست و آذرکیش هم گفته شده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.