شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر
هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست
«حافظ»

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – هنر نمودن زال در پيش منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش انداز

(~. اَ) (ص فا.)
۱- کسی که کارش روشن کردن کوره آجرپزی و اجاق و تنور نانوایی و تون حمام و مانند آن بود.
۲- در قدیم کسی که به صف دشمن نفت و آتش پرتاب می‌کرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.