شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - هفت خوان رستم

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ملک این مزرعه دانی که ثباتی ندهد
آتشی از جگر جام در املاک انداز
«حافظ»

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش انداز

(~. اَ) (ص فا.)
۱- کسی که کارش روشن کردن کوره آجرپزی و اجاق و تنور نانوایی و تون حمام و مانند آن بود.
۲- در قدیم کسی که به صف دشمن نفت و آتش پرتاب می‌کرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.